Bozkırı yeşile boyayanların öyküsü…

Ankara’da Hasanoğlan Köy Enstitüsü Yerleşkesi’nde çekilen ve Köy Enstitüleri’ni anlatan ilk ve tek film “Toprağın Çocukları” gösterime gireli dört gün oldu. 1940’da açılan ve sayıları yirmi bire ulaşan Enstitüleri anlatan belgesel tadındaki bu film, imece usulü, gönüllü olarak çekildi.

Gerici-faşist, çapulcu bir güruh tarafından, sıtmayı yaydıkları savıyla bir grup Çingene’nin çoluk çocuk, kadın yaşlı demeden öldürülüp, üzerlerine kireç ve toprak atılmasıyla başlıyor film. Bu trajik sahneyle ülkemizdeki kimi gerici-faşistlerin İkinci Dünya Savaşı yıllarının ‘Nazi Almanyası’nda Hitler faşizminin yaptığı Çingene katliamlarından esinlenişi; cehaletin nefret ve kinle yoğrulup, canilikle karşımıza çıkışı gösteriliyor.

Bu çapulcuları yönlendiren de Hitler’in fotoğrafını büyük bir hayranlıkla sevip okşayan bir Jandarma Karakol Komutanı’dır. Ne tesadüftür ki; bu Çavuş, Enstitü’nün de en azılı düşmanıdır.

Çingenelere yönelik bu saldırıdan Melek ve torunu Karinka kaçmayı başarırlar ve onları Enstitü’de okuyan Cevher kurtararak, Enstitü’ye götürür.

İşte her şey bundan sonra başlar.

Zaten Enstitü’ye düşman olan gerici grup Çingene’leri almak için okulu basar. Bu esnada Tonguç Baba (İlk Öğretim Genel Müdürü İsmail Hakkı Tonguç) da oradadır. Kapıda kale gibi durup çapulcu sürüsünü kovarlar.

İftiraların, tacizlerin, baskıların, saldırıların ardı arkası kesilmez. Bu aynı zamanda karanlıkla aydınlığın, medeniyetle cehaletin savaşıdır.

“SABAHATTİN ALİ’NİN ÇİNGENE HİKÂYESİNİ BİLİR MİSİN?

Kısa süreli ömrüne rağmen köy çocuklarından binlerce öğretmen yetiştiren; onları toprağı eline alıp, hissederek yetiştiren, tarlada ekin biçen, piyano çalan, keman çalan, kendi amfi tiyatrosunu kendi yapan ve oynayan, sürekli okuyan, marangozhanede çalışan, elektriğini kendi üreten, kendi okulunu ve kendi kütüphanesini yapan, bilinçli ve sorgulayan insanlar yapan; Aristo’yla tanıştıran Köy Enstitüleri’nin öyküsünü bulacaksanız bu filmde.

Bir yandan da güzel ve temiz bir aşk hikayesini bulacaksınız. Cevher’le Aybike’nin, Enstitü bitiminde evlilik sözü verdikleri, aşk hikayesini izleyeceksiniz.

Kemal Öğretmen’e yönelen kurşunun önüne kendisini siper eden Cevher,

Aybike’ye yazdığı mektupta şunu diyecektir: “Sabahattin Ali’nin Çingene hikâyesini bilir misin? Sen sevgiline ne verebilirsin sanki der. Kalbini mi?..” 

KÖYÜN, KÖYLÜNÜN UMUT IŞIĞI

Ve veda günü yaklaşmış, büyük bir tehlike görülen Enstitüler kapatılmıştır.

Erkan Can’ın başarıyla oynadığı Enstitü Müdürü Kemal Öğretmen, Enstitü’den mezun olan ve her biri bozkırı yeşile boyayacak olan genç öğretmenlere şöyle seslenir:

“Sizi sadece size emanet ediyorum. Yalnız da kalsanız doğruları savunmaktan vazgeçmeyin, ve sahtekârın yüzüne ‘sen sahtekârsın deyin”.

“Komünist yuvası; köylünün huzurunu kaçıran, düzeni bozan fitne yuvaları” derler adına, cehaletin bağrında filizlenenler.

Oysa “Tamah etmeyip, daha da iyisini yapmak için elbirliğiyle çalışanların yuvasıdır” orası;

Köy Enstitüleri’dir adı. Köyün, köylünün umut ışığıdır.

Bugün ülkemizde 17 milyon öğrenci için ders zili çaldı. 4+4+4 sistemiyle daha beş yaşındaki küçücük çocuklar okulla tanıştı. Gerici zihniyet onları “torna tezgahı” benzeri şekillendirmek istiyor. Sorgulamayan, üretmeyen, biat kültürüyle yetişip kul olması istenen, kindar ve bireyci nesiller yetiştirmek istiyor.

İşte böylesi günlerde Köy Enstitüleri ve onu anlatan “Toprağın Çocukları” daha da bir önem kazanıyor.

En büyük salonlarda yüzlerce, binlerce kişiye gösterilmeliyi hak ediyor. Bu film kapalı gişeyi çoktan hak ediyor.

Şenol Çarık

Toprağın Çocukları

Yönetmen: Ali Adnan Özgür

Senaryo: Dilşah Özdinç

Oyuncular: Erkan Can, Şebnem Sönmez, Bahtiyar Engin, Suzan Kardeş, Ufuk Bayraktar, Banu Başeren, Serdal Genç ve Ezel Akay.

Odatv.com