Hayvan Besleme Hakkında Teknik Bilgi;
Hayvan Beslenmesinde saman kullanılması yanlıştır. Saman içerisinde yeterli besin maddesi yoktur. Hayvanların karnını şişiren saman tokluk hissi verir, açlığı bastırır. Saman hayvanlar için dolgu maddesidir. Altlık olarak kullanılmalıdır. Avrupa’ da saman işe yaramadığı için toprakla karıştırılarak çürütülür.
Meraya götürülerek serbest bırakılan hayvan bitki türlerini seçerek otlar. Besleyici değeri olan bitkiler sürekli otlatma sonucu tohum ve dip sürgünü vererek çoğalma fırsatı bulamazlar. Hayvanların otlamadığı zararlı bitkilerden dökülen tohumlar gelişerek, merada işe yaramayan bitkilerin çoğalmasına neden olurlar. Meralarımızda hayvanların otlamadığı binlerce bitki vardır.
Günlük olarak bir hayvanın canlı ağırlığının % 10 u kadar yeşil ota ihtiyacı vardır.250 kg. canlı ağırlıkta bir sığıra 25 kg. yeşil ot gerekir.40 kg. ağırlıkta bir koyuna 4 kg. yeşil ot verilmelidir. Yeterince ot yemeyen hayvanların et ve süt verimi düşük olur.
Her köyde sulama imkanı bulunmayan, engebeli, verimsiz olduğu için boş bırakılan araziler bulunmaktadır. Boş bırakılan arazide dikenler dahil yabancı otlar çoğalarak ekim yapılan tarlalara yayılmaktadır.
Hayvanların daha iyi beslenmesi için boş arazilere ot tohumları ekilmelidir.
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Ot Tohumlarının Ekilmesi;
Ekim Şubat Mart aylarında yapılır. Buğday ekiminde olduğu tarla sürülür ve tırmıkla düzeltilir. Ot tohumları 2-3 kat ince kumla karıştırılarak hazırlanır. Gübre ve tohumlar tarlaya elle serpilir. Ekim derinliği en fazla 1 cm. olmalıdır. Ot tohumları çok küçüktür. Ekimden sonra toprak bastırılmaz ise tohumlar çimlenmez. Tohumların toprakla tam temas etmesi için ekilen alan üzerinden merdane veya koyun sürüsü geçirilmelidir.
Mavi Ayrık; Her türlü toprakta yetişir, kışa ve kurağa dayanıklıdır. 120 cm kadar boylanır. Otu lezzetli ve besleyicidir. Yonca, korunga, otlak ayrığı gibi bitkilerle karışık ekilir. Uzun ömürlü bir yem bitkisidir. Susuz arazide dekara 1 ton yeşil ot verir.
Otlak Ayrığı; Taşlı, çakıllı her tip toprakta yetişen otlak ayrığı, soğuğa ve kurağa dayanıklıdır. İlkbaharda erken gelişir. Otu lezzetli ve üstün niteliklidir. Ekonomik ömrü 30 yıldır. Kıraç şartlarda dekara 500 kg. kuru ot alınabilir.
Yonca; Sulanabilen ancak, kıraç bölgelerde sulamadan yetiştirilebilen bir yem bitkisidir. Uzun ömürlüdür.30 yıllık yonca tarlaları bulunmaktadır. Taban suyu derin olan topraklar yonca ekimine elverişlidir. Kuraklığa ve donlara dayanıklıdır.Kuru şartlarda yoncanın dekara kuru ot verimi 300 kg. dır.
Korunga; Kıraç ve kurak şartlarda yetiştirilen korunga soğuğa dayanıklıdır. Fakir, kuru ve kireçli topraklarda yetişir. İyi bir balözü bitkisi olan korungadan ilk yıl ot verimi alınmaz. Çok yıllık bir bitkidir. Ot verimi kıraçta dekara yılda 1 ton yaş ottur.
Ziraat Mühendisi
Metin UYAR
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Gübreleme Amacıyla Toprak Örneği Alınması;
Toprakta yetiştirilen bitkilerin ihtiyacını karşılayacak miktarda bitki besin maddesi yoksa gübreleme vasıtasıyla toprağa bitki besin maddesi verilmesi gerekir. Atılan gübre az olursa iyi ürün elde edilemez. Gereğinden fazla gübre atılması ise hem ürün için zararlı, cevre ve insan sağlığına zarar, hem de çiftçi için gereksiz harcamadır. Ayrıca hangi çeşit gübrenin atılması gerektiğinin bilinmesi de önemlidir.
Bu hatalara düşülmemesi için toprağın hangi çeşit gübreye ve ne miktarda ihtiyacı olduğunun bilinmesi gereklidir. Bu ise usulüne uygun olarak tarladan alınan toprak numunelerinin laboratuarlarda tahlil ettirilmesi ile anlaşılır.
Uygun gübreleme yapabilmenin birinci şartı toprağı tahlil ettirmektir.
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Numune Torbasının Etiketlenmesi
Yapılacak gübreleme tavsiyeleri için aşağıdaki bilgilerin iki adet etikete yazılarak etiketin birisi içine konur, diğeri ise dışına bağlanarak laboratuara gönderilir.
Üretici Adı ve Soyadı
İli - İlçesi
Köy Adı ve Mevkii
Ada ve Parsel No’su
Yetiştirilecek Ürün
Tarlanın Alanı ve Sulu-Kuru oluşu
Numune Alma Derinliği
Numuneyi Alan
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Ne Kadar Numune Alınmalıdır?
Alınan her bir toprak örneği en fazla 40 dekarlık alanı temsil etmelidir.
Tarla toprağının en az 10 yerinden alınan numuneleri bir kova içerisine koyup kesekleri, ele gecen bitki, taş parçalarını atıp iyice karıştırılması gerekir. Eğer toprak nemliyse doğal şartlarda kurutulması gerekmektedir. Kurutulmuş ve karışımı yapılmış toprağın 1,5-2 kg kadarını bir torbaya koyup iki adet etiketi kurşun kalemle doğru bir şekilde doldurulup, temiz torba alınarak etiketin birisi torbanın içine diğeri ise dışına yapıştırılmak suretiyle toprak örneği analiz için hazır hale getirilir. Poşetteki nemin kâğıdı parçalamaması için poşetin üst kısımlarında delikler açılarak nemin uçurulması sağlanmalıdır.
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Nerelerden Numune Alınmalıdır?
Toprak numuneleri tarlanın bir ucundan diğer ucuna uzanan düz bir hat üzerinden alınmayıp, zik zak oluşturulacak şekilde alınmalıdır.
Bu şekilde numune alınmasının amacı; laboratuara gönderilen numunenin tüm tarlayı temsil etmesini sağlamaktır. Aynı tarla içinde değişik özellik gösteren kısımlar bulunabilir. Aynı tarla toprağının bir kısmı açık, diğer kısmı koyu renkli olabilir. Bir kısmı düz, bir kısmı meyilli olabilir. Buna bağlı olarak da düz olan kısımlarda toprak daha derin, meyilli olan kısımda ise daha sığ olabilir. Tarlanın bir kısmına geçen yıl bir bitki ekilmişken diğer kısmında başka bir ürünün tarımı yapılmış olabilir. İşte toprak örneği almadan önce bu hususlar gözönünde bulundurularak tarlanın birbirinden ayrı kısımları tespit edilmeli ve bunlar birer ayrı kısım kabul edilerek her birinden ayrı ayrı numune alınmalıdır.
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Nerelerden Numune Alınmamalıdır?
Toprak örneklerinin alınmasının sakıncalı olduğu yerler şu şekilde belirtilebilir.
Eskiden gübre yığılmış yerler,
Harman yeri ve hayvan yatmış yerler,
Sap, kök veya yabancı otların yakıldığı yerler,
Hayvan gübrelerinin bulunduğu noktalar,
Tarlanın tümsek veya su birikmesi nedeniyle çukurlaşmış noktalar,
Ağaç altları,
Sıraya ekim yapılan ürünlerde sıra üstlerinden,
Dere, orman, kanal, su arkı veya yol kenarlarından.
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Buğdayda Sarı Pas Hastalığına Dikkat!...
Sarı pas en erken görülen pas türüdür. Hastalık buğday tarlalarında ilkbaharda hava sıcaklığının 10-15 derece ve yüksek nem olduğu zaman görülmeye başlar. Yaprakların üst yüzeylerinde makine dikişine benzer püstüller oluşur. Sıra veya sıralar üzerine dizilmiş noktacıklar biçiminde olan bu püstüllerin içinde etmenin yazlık sporları oluşur. Bu püstüller limon veya portakal rengindedir. İlkbaharda bu püstüllerden oluşan milyonlarca yazlık spor rüzgarla çevreye yayılır ve önemli verim kaybına yol açar.
Hastalık belirtileri görüldüğü zaman yeşil aksan ilaçlamasına geçilmelidir.
Kültürel Önlemler;
Sık ekim yapılmamalıdır. Yabancı ot mücadelesi zamanında yapılmalıdır. Aşırı azotlu gübreleme yapılmamalıdır. Çevredeki ara konukçular berberis vb. tespit edilerek imha edilmelidir.
Kimyasal Mücadele;
Mancozeb % 80 WP. 350 gr.
Diniconazole 50 g/ lt. EC. 100 mlt. vb..
http://www.niksarhuseyingazi.com/forum/13-odev-arastirma-inceleme/893-tarim-ve-hayvancilik-hakkinda-teknik-bilgiler.html