Deniz Feneri davası ne durumda dersiniz? Hayır, o davayı ciddiye aldıkları için haklarında soruşturma açılan savcılardan değil, Almanya’da imanı da, cebi de kuvvetli Müslümanlardan toplanıp Türkiye’ye çantalarla getirilip, TV kanalı sahibi de olan bir dini bütün ve AKP’liliği su götürmez işadamının kasasına inen milyonlarca Euro’dan söz ediyorum. Hani Alman yargısının sorumluları içeri tıktığı; paçayı kurtarmış görünenleri de yargılamak için geçenlerde Türkiye'ye başvurulan Deniz Feneri davasından söz ediyorum.

Ne Ermeni’ye, ne Kürd’e, ne Alevi’ye, ne de eşcinsele huzur, güven, adalet sunamayan ve giderek hegemonik ve otoriteryan hale gelen bir liberal İslâmcılık, bu bakımlardan ardılı ve muarızı olduğu jakoben Kemalizm’den hiç de farklı bir söylem ve pratik üretmiyor.

Her yılın sonunda o yıla bir olay damga vurur. Diğer meslek alanlarını bilmem ama medyaya 2011’de bir olay değil, bir kelime damga vurdu: Yalaka!

Her ülkede her dönemde iktidarlar medyadan şikayet eder. Buna karşılık muhalefet, medyanın, medya özgürlüğünün yanında yer alır. İktidarla muhalefet yer değiştirdiklerinde, parti farkı pek olmaksızın, yine aynı manzara devam eder. Bu adeta bir kuraldır. Ama ülkedeki demokratik rejim, medya özgürlüğünü siyasal iktidarlara karşı korur: Anayasalar, yasalar, yargı erki, muhalefet partileri bu korumanın güvenceleridir.

Selçuk, Türkiye'nin hâlâ kurtulmaya çalıştığı 1982 Anayasası için, 2000-2001 Adli Yıl açılış konuşmasında da “polis tüzüğü” benzetmesi yaptı.

“Avanta kömür” muamelesini ıslıklayan taraftarı para cezasına çarptırıp, bi daha stada sokmayacaklarmış... Halbuki, para cezasına çarptırılıp, stada sokulmaması gerekenler başkaları!

Türk kamuoyundan kaçırılan ve saklanan deniz feneri davasında ağır da olsa gelişmeler yaşanıyor. 2 yılı aşkın süredir iddianame bile hazırlanamasa da bazı gelişmeler olması, hukukun üstünlüğü ve halkımızın inanç ve duygularının sömürülmesinin önlenmesi açısından yine de önemli.

Şeker - İş Turhal Şube Başkanı Mehmet Elvan Yılmaz, Danıştay tarafından şeker fabrikalarının özelleştirilmesine karşı alınan durdurma kararının herkese hayırlı olmasını diledi.

"Kurtuluş Savaşı ile İlgili İngiliz Belgeleri" adlı kitabın yazarı Gotthard Jaeschke, VI. Sultan Mehmet Vahdettin'in İngiliz dostluğunu kazanmak için "İngilizlere yalvarıp yakardığını" belirtmiştir. Sina Aksin de, "İstanbul Hükümetleri ve Milli Mücadele" adlı kitabında Vahdettin'in İngilizlerle ilişkilerini anlatırken, "Yalvaran Bir Padişah" başlığını kullanmıştır. Belgeler, G. Jaeschke'nin ve S. Akşin'in bu değerlendirmelerini doğrulamaktadır. Akşin, Vahdettin'in aşın İngilizciliğini, "Saray, kurtuluşu İngiliz İmparatorluğu ile bütünleşmekte görüyordu; çünkü halife sıfatı ancak bir Müslüman imparatorluk camiası içinde anlam ve değer taşıyabilir, dolayısıyla saygı görebilirdi" diye açıklamıştır.

İtaat= Boyun eğme, buyruğa uyma. İhanet= Hıyanet, hainlik.Dünya kültüründe “itaat” ile “ihanet” zıt kutupların keskin fiilleridir. Bu iki fiil, insan onuruna/insan fıtratına ters düşen eylemlerdir. İtaat eden de ihanet eden de iki dünyada kendine yatacak yer bulamaz! Bize öyle öğrettiler! Ortadoğu kültüründe “itaat” ve “ihanet” çoğu kez iç içe geçer. İtaat eden aynı zamanda ihanet edendir!