Demiştik ki: “Medyada terörhaberlerini görmezden gelmek, küçültmek başı kuma gömmektir. Çare değildir. Terör kendini göstermek için daha büyük eylemlere yönelir.” Demiştik ki: “Siz haber vermezseniz insanlarkendilerinden neyin gizlendiğini merak eder. İllegal bilgi kaynaklarına ve fısıltı medyasına kulak verir. Olay, olduğundan büyük görünür.”

Mustafa Kemal geldi… Demiryolları millileştirildi. Milletin oldu. Vagon fabrikası kuruldu. Okul kuruldu. Demiryolcu yetiştirildi. Tek kuruş borç almadan, bunların yaptığının dört katı demiryolu yapıldı.

Guardian gazetesinin tanınmış köşe yazarı Seumas Milne, "NATO üyesi Türkiye, İncirlik hava üssünün içinde veya yakınlarında Özgür Suriye Ordusu için bir lojistik ve eğitim üssünü kurdu" iddiasında bulundu.

İstanbullu olsaydı, ak’bil bul, metrobüse bin git de diyebilirlerdi. Libyalı yaralı muhalifler, özel uçakla Türkiye’ye getirildi. Özel ambulanslarla özel uçaktan indirilen Libyalılar, özel doktorlar ve özel eskortlar eşliğinde, özel hastanelere götürüldü.

“Kampta, 3 bin mülteci kalmaktadır. Yemekler kampa özel şirketler tarafından getirilmektedir. Ayrıca, Yayladağ Kaymakamlığı’na ait bir araçla da, Suriye sınırında savaşan muhaliflere yemek götürüldüğü görüldü. Şirketlerden gelen, kuru gıdalardanda bu kişilere gönderiliyor. Bu sevkiyat ise gece yapılıyor.”

Friedrich Dürrenmatt “Fizikçiler” adlı oyununda bir kahramanına şöyle dedirtir: “Sorulan soru geri alınamaz!” Doğrudur, insanoğlunun kafasına bir soru takıldı mı, öldüm Allah, insan o sorunun cevabını arar. Herhalde, kedi için de aynı durum geçerli ki “merak kediyi öldürür!”

Akşam gazetesi yazarı Serdar Akinan bugün köşesini Soner Yalçın'ın Avrupalı parlamenterlere yazdığı mektuba ayırdı. Akinan sadece "Bugün köşem Soner Yalçın'ın" şeklinde tek cümlelik bir giriş yazısı yazarak köşesini olduğu gibi mektuba ayırdı.

“Atabeyler Çetesi” davasını anımsayan var mı? 6 yıl kadar önce yani 2 Haziran 2006’da “Başbakan Erdoğan’a suikast hazırlığı” manşetleriyle uşak gazetelere servis edilen dava, Ergenekon, Balyoz, Odatv, Andıç vb. yani tüm Ergenekon davalarının ilk provası ve hazırlığı oldu.

ABD, AB, Rusya, Çin, Türkiye vs., hemen herkes açısından Suriye’de yaşananlar, insani değerler ve ahlak ile siyasi ve ekonomik çıkarların birbirine ne kadar uzak düştüğünü ne yazık ki bir kez daha göstermiştir. Devletler ve siyasi ittifaklar açısından yalnızca çıkarlar ve etki alanı mücadelesi vardır. Halkların kaderi, insanların katli, yoksulluğu, on yıllarca sürecek çatışmalarda telef olacağı gibi şeyler hiç kimsenin umurunda değildir. Ne siyasi iktidarların, ne de görevi gerçekleri ortaya koymak olan gazetecilerin!..

Bakın göreceksiniz; ABD’nin gerek kendi yetkilileri, gerek İngiltere veya NATO üzerinden koparacağı siyasi gürültü ve gerek Batılı, gerek yalaka-yerli medyalardan gelecek kışkırtmalar Türkiye’ye bağıra bağıra: “Batı başka işlerle meşgul ama sen de bu ağır hakaretin altında kalma, başka türlü Ortadoğu’nun ağabeyi olamazsın!”, diye bastıracak. Türkiye artık ABD ile Rusya’nın arasında sıkışıp kalmış bir ülkedir! Ortadoğu’ya hava atmak üzere çıktık yola ama dilerim berhava olmayız!