Daha bir gün önceden elinde çiçek olanı yakaladılar... Anıta çiçek koyacak ne de olsa... Bomba yerleştirse bu kadar olur...

Düşman gösterilerek yönlendirilen cehalet örgütlenmiş olur ve tehlikeli cehalettir. Tarihte de bunun sayısız örneği var. Bilgisizin psikolojisi kışkırtmaya (provacation) açıktır. Yüzyıldır Türk kimliğini anlamak, pekiştirmek isteyen ve zaten bütün dünyanın Türk diye bildiği ve Türkçe konuşan bir ülkede, neyin parçası olduğunu bilmeden göktaşı gibi boşlukta yuvarlanıp gitmek acıklı bir kaderdir.

Times gazetesinde çıkan Norman Stone imzalı makalede, Suriye ile ilişkilerin gerginleşmesi ardından Türkiye'ye Atatürk'ün "Yurtta sulh cihanda sulh" politikasına dönme çağrısı yapıldı. Bilkent Üniversitesi'nden Profesör Norman Stone'un imzasını taşıyan yazının başlığı "Türkiye tarihini hatırlasa iyi olur."

Burada yeri gelmişken, Prusyalı General Carl von Clausewitz’e ait, “Savaş siyasetin şiddet araçlarıyla devamıdır” şeklindeki o herkesin bildiği veciz saptamayı hatırlatmak isterim. Clausewitz’e atıf, şunu söylemek açısından önemli: Siyasetiniz yanlışsa onun devamı olan savaşınız da yanlış olur. Ya da yanlış siyaset, ülkeleri yanlış savaşların içine atabilir. Savaş meraklısı olmak şart değil.

Başbakan Erdoğan ile Dışişleri Bakanı Davutoğlu’nun arzuları doğrultusunda gelişmeyen Suriyekrizinin bundan böyle de Ankara’da çizilen şablonlara göre ilerlemeyeceği artık belli oldu. Hem Suriye konusunun “iç işimizi” ilgilendirdiğini söylemiş olan Erdoğan’ın hem de Ortadoğu’daTürkiye’nin onayı olmadan yaprak kımıldayamayacağını çeşitli vesilelerle belirtmiş olan Davutoğlu’nun Suriye politikaları savaş olasılığını da kapımıza dayamış bulunuyor.

Bir liberal-demokrat olarak ABD’nin anayasasının dünyadaki en özgürlükcü anayasalardan birisi olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Zira, bu anayasa devletin vatandaştan daha güçlü olduğunu kabul etmiş ve devletin zaman zaman elindeki gücü vatandaş aleyhine kullanabileceğini göz önüne alarak anayasayı bireyi (vatandaşı) devlete karşı korumak üzere tanzim etmiştir.

Hür Suriye Ordusu'na bağlı silahlı militanların Hatay bölgesinde ve sınır boyunca faaliyetleri ile ilgili olarak Türk ve yabancı medyada çok şey yazılıp söylendi. Hükümet ise hep yalanladı. Önceki gün Akçakale'de ilginç bir olay yaşandı. CNN-Türk muhabiri ilçede iki kişi ile canlı yayın yapıyordu. Yayına katılanlardan biri Türkçe biliyordu ve sınırın karşı tarafındaki Tel Abyad ilçesindeki çatışmaları anlatıyordu. Konuşan kişi 'Bu röportaj bittikten sonra arkadaşımı Tel Abyad'a Hür Suriye Ordusu'nun yanında savaşmaya göndereceğim' dedi ve konuşmayı bitirdi. Hiç kimse de ona 'kimi, nasıl ve neden gönderiyorsun' demedi, demiyor.

Tolstoy’un “Hareket etmezsen zincirlerini fark edemezsin” sözü bugünlerde bize ne kadar uygun. Toplumumuz farkında değil ve kendi halinde. Farkında olanların çırpınışları ise bizi ağlamaklı yapıyor. Benzin fiyatlarında 2012’de ÖTV’den dolayı önemli artışlar oldu. Ama insanlarımız sebil gibi benzin tüketmeye devam ediyor. Üç gün arabasını kullanmayarak caddeleri sessizliğe büründürerek protesto etmeyi düşünmüyor.

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan geçen cuma bir TV kanalında, ona soru sorarmış gibi yaparken aslında konu soran gazeteci dekoru karşısında konuştu. Başbakan, terörizm, siyasal şiddet, PKK ve BDP konularında şunları söyledi: “Bunlar ademe mahkum edilecek, görmezden gelinecek. Bunları ademe mahkum etmek durumundayız. Türk medyası teröre karşı birlikte hareket etmelidir. Amerikan medyası, Fransız, İngiliz medyası bak nasıl davranıyor. Hiç görmemek lazım. Bu, medyaya mesajdır.”

Asıl ortak nokta, hepsinin yoksul halk çocukları olması... Görüyoruz cenazelerin çıktığı yerleri: Yıkık dökük gecekondular, nasipsiz varoş evleri... Dövünen kasketli köylüler, ağıt yakan başörtülü anneler... Terhis olup iş bulabilmek, bir yuva kurabilmek için şafak sayan şehit öyküleri... Han hamam sahiplerinin çocuğu yok içlerinde... Askeri-sivil iktidar elitinden, “Bu bayrak inmez” nutku çekenlerden, habire ahkam kesen bizlerden birinin oğlu yok. Asıl dikkat çekilesi detay, asıl “yaman çelişki” bu... Etnik sanılan sorunun, “şehitlik” payesiyle gizlenen sınıfsal özü burada...